مـدیرنامـه
رسانه اختصاصی مدیران

کرونا، جهان را با بحران اخلال مواجه کرده است

0 6

عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی گفت: به نوعی می‌توانیم بحران کرونا را «بحران اخلال» نام گذاری کنیم؛ زیرا تمام ابعاد زندگی مردم دنیا اعم از اقتصاد، سلامت، سیاست، سلامتی و….را دچار اختلال کرده است.

 اباذر اشتری در نشست مجازی «نهاد علم و بلایای فراگیر» در خصوص مسئولیت اخلاقی دانشگاه در بلایای طبیعی، اظهار داشت: در طول تاریخ تاکنون بحرانی را نداشته ایم که به این گونه همه مردم را در هر سطح، قومیت و ملل مختلف درگیر کند.

وی در این نشست مجازی که توسط دانشگاه شهید بهشتی برگزار شد، عنوان کرد: می توانیم بحران کرونا را به نوعی بحران اخلال نام گذاری کنیم؛ زیرا همه ابعاد کشورها را دچار اختلال کرده است.

اشتری عنوان کرد:  مردم از دانشگاهیان توقع ارائه راه حل را دارند. در شرایطی که روز به روز بحران های گوناگون ایجاد می شود از هیچ نهادی به جز دانشگاه امید نداریم.

وی ادامه داد: زمانی که مشکلات جامعه بزرگتر می شود به نسبت آن مسوولیت دانشگاه افزایش پیدا می کند. به طور کلی دانشگاه محل تولید، بازتولید، انتقال و کاربست دانش است.

عضو هیات علمی پژوهشکده علوم اجتماعی در ادامه گفت: کارکردهای دانشگاه در نهادهای اجتماعی و سیاسی به نوعی مسوولیت اجتماعی آنها است.

اشتری تصریح کرد: اگر مداخله در بحران را  به سه دسته اقدامات پیش، حین و پس از بحران تقسیم کنیم دانشگاه در تمامی آنها نقش موثر دارد. همچنین دانشگاه می تواند در پیشگیری و آمادگی، مقابله، بازسازی و بازتوانی پس از بحران نقش آفرین است.

وی با بیان اینکه نقش دانشگاه ها برای بازگرداندن روحیه به مردم آسیب دیده، بسیار اساسی است، اظهار داشت: اگر بخواهیم وضع دانشگاه را نسبت به جامعه ارزیابی کنیم. دانشگاه های ما در دوران کنونی که ۲۰ تا ۳۰ درصد جامعه رفتار ضدفرهیختگی دارند، نقش خود را به خوبی ایفا کرده است.

 انسان ها وارد مرز ناشناخته ای با طبیعت شده‌اند

در ادامه این نشست مجازی، عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی با اشاره به موضوع «نقش نهاد علم در بحران های محیط زیستی» تصریح کرد: اگر در نظر بگیریم که ویروس دست ساز نیست و از دل طبیعت بیرون آمده است؛ بنابراین نشان می دهد که انسان ها وارد مرز نا شناخته ای با طبیعت شده است.

جبار رحمانی ادامه داد: زمانی که به بحران های محیط زیستی نگاه کنیم، درمی یابیم باید زندگی خود را با طبیعت آشتی دهیم. ما شاهد سلطه علم در جهان هستیم، اما باید از نسبت بحران آفرین آن در طبیعت کاسته شود. زیرا طبیعت می تواند بدون انسان زندگی کند، اما انسان نمی تواند بدون طبیعت زندگی کند؛ بنابراین گونه کوچک ما هستیم و به طبیعت نیازمندیم.

عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی در ادامه تصریح کرد: زمانی که از بحران طبیعت حرف می زنیم؛ فاعل در آن ناشناخته است، در حالی که ما باید فاعل را که همان انسان ها هستند در بحران های طبیعی پیدا کنیم.

علم مدرن امکان استثمار طبیعت را داده است

رحمانی افزود: زبانی که دانشگاهیان در متون علمی استفاده می کنند، مسالمت آمیز با طبیعت نیست و حالت تسخیری و سلطه گری دارد. به طور کلی ما با طبیعت به گونه ای رفتار می کنیم که یک شیء است و باید آن را تخریب و تصاحب کنیم؛ بنابراین با این تفکر فجایع گوناگون پدیدار می شود.

وی اظهار داشت: نیاز است صدای طبیعت را بشنویم و از نشانه های آن در راستای رفع خطاهای گذشته استفاده کنیم. علم مدرن امکان سلطه و استثمار طبیعت را داده است که بحران ها نیز ناشی از نبود اخلاق در طبیعت و سوءاستفاده از آن است.

به گفته عضو هیات علمی پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی تلفیق علوم و دغدغه های علم با طبیعت باعث آسیب به آن شده است. ما رو ز به روز به سمت فروپاشی بیشتر می رویم که نیاز به بازنگری این نوع رویکرد وجود دارد.

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.




Enter Captcha Here :

تائید دیدگاه فعال است. دیدگاه شما ممکن است کمی طول بکشد تا ظاهر شود.