دو دستگی در سازمان ها ؛ امور پرسنلی یا منابع انسانی ؟[دکترمیرعلی سید نقوی]

حتما بعنوان یک فرد شاغل در سازمان های ایرانی با واحدی به نام مدیریت منابع انسانی آشنا هستید اما دامنه فعالیت این واحد از سازمانی به سازمانی دیگر می تواند تفاوتهای بسیاری داشته باشد.

واقعیت آن است که حرفه مدیریت منابع انسانی کشور ما از قدیم دوچار نوعی دو دستگی شدید بوده است.

مدیران منابع انسانی که عملا درگیر مدیریت در سازمان ها هستند عموما دارای تخصص مرتبط با منابع انسانی نبوده و بطور تجربی کار می کنند،این مدیران با اشراف به قانون کار و نحوه تنظیم قراردادهای کارگری در عمل تجربیاتی بدست آورده و خلاهای قانونی را بخوبی می دانند و به همه حداقل های که در عمل برای اداره پرسنل مورد نیاز است آگاه هستند؛

مواردی مانند:اجرای طرح طبقه بندی مشاغل ،تنظیم قرارداد کار موقت،روشهای جلوگیری از رسمی قطعی شدن کارگر ، تنظیم شیفت های کاری…..

اما این فعالیت ها هرچند لازم و ضروری هستند،بعنوان فعالیت پرسنلی قلمداد میشوند ونه مدیریت منابع انسانی لذا به اعتقاد بنده هنوز در صنعت و سازمانها عمده فعالیتهای مدیران از جنس امور پرسنلی است ونه مدیریت منابع انسانی.

متاسفانه مدیران تجربی منابع انسانی درگیر روبناها و امور روزمره بوده و از دانش مدیریت منابع انسانی چندان اطلاعی ندارند.

دسته دوم عبارت از متخصصین دانشگاهی و علمی هستند که در حوزه منابع انسانی دارای تالیفات و کرسی نظریه پردازی هستند که در برخی موارد بعنوان مشاور منابع انسانی یا مجری طرح های منابع انسانی با سازمانها در حال همکاری هستند.

این عده فاقد تجربه موثراجرایی بوده و اشرف چندانی به خلاها و موانع و بسترهای قانونی واجرا نداشته اما درعين حال به آخرین دانش و دستاوردهای منابع انسانی آشنایی دارند مواردی مانند:معماری منابع انسانی، مدیریت عملکرد استراتژیک،مدیریت هوشمند منابع انسانی و نظایر آن که در سطح جهانی و توسط شرکت های پیشرو در حال اجرا است.

این دو دستگی عملا بیشترین آسیب را به حرفه منابع انسانی در سطح سازمان ها وارد کرده است.