مهمترین نقش یک مدیر یا رهبر سازمانی در مدیریت تغییر آن است که گفتارش با رفتارش همسو باشد! در غیر این صورت، این عدم همسویی و دوگانگی، سبب ساز بی اعتمادی و ناسازگاری می شود، مقاومت کارکنان را افزایش می دهد و هر تمایلی برای ایجاد تعهد کارکنان نسبت به دگرگونی را نقش بر آب می کند!
توان رهبران در هماهنگ کردن حرف و عمل، از تمرکز مداوم و تعهد آنان به فرآیند تسلط بر خویش بر می خیزد.
یکی کردن حرف و عمل، محتاج رشد فردی و تغییر است، گفتار به معنی “چشم انداز” ، یا همان وضعیت ایده آل و مطلوب است و “رفتار” عبارت است از اعمال کنونی و اقدامات رهبر!
اگر رهبران همیشه متناسب با چشم انداز شان رفتار و اقدام می کردند، آنگاه تغییر دیگر لزومی نداشت. اما تغییر ضروری است، چرا که مثل همه، آنها هم در کوشش هاشان برای رسیدن به وضع ایده آل مرتکب اشتباه می شوند. گاهی اوقات رفتار و گفتارشان همسان است و گاهی نیست. از این رو، آگاه شدن از این که چگونه هستیم و چه اثری بر دیگران می گذاریم و پس از آن تصحیح این اثرات، کلید موفقیت است.
یکی بودن حرف و عمل به این معنی نیست که رهبران باید همیشه کامل و باثبات باشند. اشتباهات در دو صورت قابل قبول اند: به رفتارهای نامتجانس خود، اقرار کنید و اصلاحات آشکاری در جهت رفع آنها انجام دهید و در طول زمان، رفتار و گفتار خود را از این که هست بیشتر هم سو کنید.
هر دوی این موارد مستلزم این است که نسبت به رفتار و قالب ذهنی خود به محض وقوع آن، هشیاری آگاهانه داشته باشید و از مهارت ها و تکنیکهای تسلط بر خویش برای تغییرات مورد لزوم در رفتار و قالب ذهنی بهره مند شوید.
برای افراد نسبتا ساده است که یک عادت رفتاری را در شرایطی خاص و زمانی محدود ترک کنند، اما خیلی سخت تر است که رفتار جدید را در طول زمان حفظ نمایند. بنابراین هوشیاری، تداوم و پایداری در تغییر رفتار، کلید اولیه موفقیت در رهبری تغییر در سازمان توسط مدیران است.
دکتر میر علی سید نقوی، برگرفته از کتاب “فراسوی مدیریت تغییر؛ استراتژی پیشرفته برای رهبران دگرگون ساز امروز”.
دکترمیرعلی سید نقوی
دانشیار گروه مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی
برای مطالعه مقاله های بیشتر در زمینه منابع انسانی به گروه آکادمی مدیریت منابع انسانی مراجعه فرمائید
