مـدیرنامـه
رسانه اختصاصی مدیران

آیا مدیریت منابع انسانی می تواند به عنوان یک قابلیت پویا در نظر گرفته شود؟[فاطمه قیطرانی]

0 57

در واقع سوال اصلی این است که سازمانها چگونه می توانند تحولاتی را که به طور ناگهانی اتفاق می افتند، مدیریت کنند و تهدیدات و فرصتها را در محیط های پویا بشناسند و برای آنها در سازمان ایجاد ظرفیت نمایند و به مزیت رقابتی دست یابند؟

محققان در تحقیقات خود پیرامون منابع پویا سازی در قابلیتهای پویا، سعی در ارائه بینشی برای ارائه نقش به افراد و تعاملات بین فردی و نهادهای سطح شرکتها در این پویا سازی داشته اند و سعی نموده اند به ادغام رویکردهای متفاوت در قابلیتهای پویا، در سطوح دانش فردی، بین فردی و سازمانی پرداخته و این بینش را توسعه دهند

4 شرط vrio را داشته باشند، چیست؟

در واقع سوال اصلی این است که سازمانها چگونه می توانند تحولاتی را که به طور ناگهانی اتفاق می افتند، مدیریت کنند و تهدیدات و فرصتها را در محیط های پویا بشناسند و برای آنها در سازمان ایجاد ظرفیت نمایند و به مزیت رقابتی دست یابند؟ نقش منابع انسانی در این میان به عنوان منابعی که می توانند هر 4 شرط vrio را داشته باشند، چیست؟

محققان به ریشه ها و پیشایندهای قابلیتهای پویا را در یادگیری و عوامل فردی سازمانی به عنوان ریشه های انسانی و رفتاری در سازمان یافته اند. یادگیری، به عنوان فرایندی که توسط تکرار و آزمایش، شرکت را قادر می سازد بهتر و سریعتر روال هایش را انجام دهد و فرصت های جدید را برای بهبود سازمان شناسایی نماید، مطرح است. یادگیری به عنوان یک نوع خاص از قابلیت های پویا، که بر اساس تکرار، آزمایش و شناسایی فرصتهای جدید، ایجاد می شوند، تاکید دارند.

بنابراین مکانیزمهایی که در طی آنها شرکت ها یادبگیرند سطوح انگیزشی مدیران و کارکنان خود را هدایت کنند و مدلهای ذهنی، انگیزه های صریح و ضمنی و .. آنها را به سمت تغییرات جدید هدایت کنند؛، در واقع در ایجاد قابلیت های پویا و پویا سازی منابع سازمان کوشیده اند.

عملکرد پایدار قابلیتهای پویا تحت تاثیر ویژگیهای فردی قرار می گیرد. در حقیقت، برخی از ویژگیهای سازمانی هم برای پایداری به عوامل فردی از جمله مهارت، استعداد وتوانایی رهبر سازمان نیاز دارند؛ مثلا در فرایند توسعه محصولات جدید، نگرش، بینش، شایستگی و خلاقیت فردی کارکنان و نیز مدیران در کشف قابلیتهای پویا برای این عرصه بسیار مهم است.

حتی کریشنان و اولریش (2001) در تحقیقات خود در زمینه توسعه محصولات جدید، عوامل فردی را به عنوان جعبه ای سیاه فی مابین ایده های ارائه شده برای محصولات جدید و عملی ساختن آن ایده ها و تولید محصولات جدید دانسته اند. مطالعات دیگر نشان داده اند که چگونه خوشبین بودن (تمایل به انتظار نتایج مثبت، حتی زمانی که قابل انتظار نیستند)، عملکرد شرکتهای جدید را تقویت می کند.

فاطمه قیطرانی

مدرس و پژوهشگر حوزه منابع انسانی و رفتار سازمانی
کاندیدای دکتری مدیریت دولتی- رفتار سازمانی
دانشگاه علامه طباطبایی

بخش پژوهش و تحلیل آکادمی مدیریت منابع انسانی

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.




Enter Captcha Here :

تائید دیدگاه فعال است. دیدگاه شما ممکن است کمی طول بکشد تا ظاهر شود.