دراین مقاله ، تأثیرات اقتصادی احتمالی وجود دارد و اقدامات لازم برای به حداقل رساندن اختلال در فقرا و آسیب پذیرها ضروری است. بخش اول اثرات کوتاه مدت را بررسی می کند ، در حالی که بخش دوم به تحولات احتمالی میان مدت و بلند مدت می پردازد..
برای تکمیل ابتکارات بخش خصوصی ، دولت باید دستگاههای نهادی خود را ، خصوصاً آنهایی که در مناطق روستایی حضور دارند ، بسیج کند. اینها شامل ایستگاه های پلیس ، کلینیک های بهداشتی و دفاتر کشاورزی و دامداری است که می توانند پایگاه های لجستیکی برای دستیابی به کمک های پزشکی به فقرا روستایی و همچنین درآمد و کمک های غذایی فراهم کنند.
این تسهیلات باید با استفاده از بودجه هایی که از دیگر فعالیت های در حال انجام زده می شوند ، صورت گیرند. اما ، با تلاش دولت ها برای تأمین هزینه های افزایش مراقبت های پزشکی ، احتمالا
ً ظرفیت مالی آنها بسیار محدود خواهد شد. سازمان های بین المللی باید برای کمک به آنها بسیج شوند.
گفتنی است ،بانک جهانی ۱۲ میلیارد دلار ،بانک توسعه آسیا ۶٫۵ میلیارد دلار و صندوق بین المللی پول ۵۰ میلیارد دلار برای کمک به کشورهای کمک کننده به COVID-19 اختصاص داده است. برنامه های جهانی غذا که تخصص زیادی در زمینه برخورد با تدارکات بحران و همچنین در افزایش منابع دارد ، باید نقش ویژه ای را از جمله سازمان های مردم نهاد بین المللی بین المللی ایفا کنند.
علاوه بر تقویت اقدامات فوری دولت ، دولتها باید دو ابزار مهم سیاستگذاری را نیز در اختیار داشته باشند – نرخ بهره و نرخ ارز. بانکهای مرکزی باید نرخ بهره را کاهش دهند و بانکهای تجاری را ملزم به کاهش نرخ های بهره مربوط به وامهای بدهی به مصرف کنندگان و مشاغل کنند.
در بخش نخست اثرات کوتاه مدت تاثیرات احتمالی بررسی گردید
آنها همچنین باید بانکهای تجاری را ترغیب کنند تا مشتریان و بنگاههای اقتصادی بتوانند تأخیر در پرداخت داشته باشند و در عین حال با کاهش سپرده‌های قانونی این بانک ها نزد بانک مرکزی، نقدینگی در سیستم را افزایش دهند. بانک های مرکزی و وزارتخانه های دارایی نیز باید بدانند که کاهش ارزش پول برای حفظ رقابت در مقابل کاهش تقاضای جهانی ممکن است ضروری باشد.
دولت باید تلاش کند از قیمت بین المللی پایین تر نفت استفاده کند. همانطور که در بالا ذکر شد ، این کاهش ها باید از طریق پایین آمدن قیمت سوخت و برق به مصرف کنندگان ، به ویژه مصرف کنندگان صنعتی و تجاری منتقل شود. کاهش قیمت ها همچنین باید قیمت گازوئیل را که بیشتر در بخش کشاورزی ، صنعت و حمل و نقل کامیون و اتوبوس استفاده می شود در اولویت قرار دهد.
آیا این اقدامات کافی خواهد بود؟ احتمالا نه. کشورهای توسعه یافته باید ، در صورت امکان ، کمک کنند. مطمئناً چین با ارائه تجهیزات و کمکهای فنی به بسیاری از کشورهای آسیا و آفریقا نقش خود را ایفا می کند.
ایالات متحده و کشورهای اروپایی نیز باید در خارج از مرزهای خود سطح کمک خود را افزایش دهند. عمران خان ، نخست وزیر پاکستان ، یک روش برای انجام سریع و کارآمد این کار را پیشنهاد کرده است: – بخشی از بدهی های کشورهای در حال توسعه که تحت تأثیر این بیماری قرار دارند ، را بخشیده و یا حداقل بازپرداخت آن را به تعویق بیندازند. بازپرداخت بدهی بخش بزرگی از مخارج عمومی را به خود اختصاص می دهد. در این زمان ، این پول به مراتب بهتر است که برای کمک به مردم برای زنده ماندن از بحران هزینه شود.
ماخذ این مطلب کانال رسمی دکتر سعید خزائی می باشد
دکتر سعید خزائی
پدر علم آینده پژوهی ایران
استاد دانشگاه
