مدیران در مقیاس خرد و کلان، اداره جوامع را بر عهده دارند. آنچه آنان انجام می دهند به طور مستقیم در کیفیت عملکرد سازمانها و جامعه تاثیرگذار است.در یک دسته بندی کلی می توان مدیران و سازمان هایشان را به سه دسته تقسیم کرد
سازمان من عالی است !
دسته اول مدیرانی هستند که شیفته خود و سازمان خود هستند و این شیفتگی مانع از تعامل و یادگیری آنها از محیط پیرامون می شود.اساسا آنها فقط سازمان خود راقبول داشته و بر تجربیات و داشته های خود اکتفا کرده و از دانش جدید گریزان هستند.
هرچند تا اندازه آیی این روش موجب کارآمدی سازمان می شود ؛اما در بلند مدت موجب کهنگی دانش و عقب افتادن سازمان از پیرامون آن خواهد شد.در دوران دانشجویی به یاد دارم در شرکتی کار می کردم که مدیر عامل تنها خود ودرون سازمان خود را می دید و به هیچ عنوان به حرف های جدید اعتقادی نداشت.
مرغ همسایه غازه!
دسته دوم مدیرانی هستند که عملا بر خلاف دسته اول معتقدند که مرغ همسایه غازه!
این مدیران به داشته های خود به دیده تردید می نگرند و آنها را قبول ندارند، دانش موجود سازمان خود را ضعیف و بی بنیه میدانند .آنها گرایش به استفاده از مشاوران خارجی دارند و آنها را بر افراد متخصص و با تجربه سازمان خود ترجیح می دهند.عموما این مدیران خود باخته در محیط می گردند و به اصطلاح “کت دوخته شده در بیرون را به زور تن سازمان میکنند!”
هزینه های سازمان در این حالت افزایش خواهد یافت چرا که فراموشی تجربیات سازمان و اکتفا به بیرون موجب بهم ریختگی فرایندهای داخلی و سرخوردگي منابع انسانی خواهد شد.این مدیران بجای استفاده از نیروهای موجود ترجیح می دهند آنها را برون سپاری کنند……
یادگیری سازمان در هردو حالت یک جانبه است و نمی تواند موفقیت سازمان را تضمین نماید…..
مدیران دودل
دسته سومی از مدیران هم وجود دارند که بین دو حالت فوق مردد هستند که در ادبیات جدید مدیریت به این دسته ازمدیران،مدیران دو ،دل گفته میشود.ادبیات مدیران دو ،دل از سال 2004وارد ادبیات مدیریت شده است.
دکترمیرعلی سید نقوی
دانشیار گروه مدیریت دانشگاه علامه طباطبایی
برای مطالعه مقاله های بیشتر در زمینه منابع انسانی به گروه آکادمی مدیریت منابع انسانی مراجعه فرمائید
